Bł. Karolina Kózka patronuje młodzieży z Rozdziela w gminie Żegocina. Tamtejsze gimnazjum obrało za wzór do naśladowania młodą dziewczynę, która zginęła blisko 100 lat temu w obronie własnej czystości.
Uczniowie przyznają, że od Karoliny mogą się wiele nauczyć. Dużo zrobiła, jest dla nas wzorem czystości, o którą walczyła z żołnierzem. Musimy się dużo do niej modlić, żeby nam dawała dużo pomocy w trudnych sprawach – mówi Maciej Dudek.
Bp Andrzej Jeż, który przewodniczył Mszy św. oraz poświęcił szkolny sztandar zwraca uwagę, że Karolina Kózka była zarazem zwykłą i niezwykłą dziewczyną. Miała świadomość swojej godności, troszczyła się o rozwój swojej osoby, zwłaszcza w wymiarze duchowym, budowała więzi rodzinne, społeczne, parafialne. Przez trudny zmierza do ostatecznego celu i odnosi zwycięstwo, ponieważ jest człowiekiem ośmiu błogosławieństw – mówi hierarcha.
Ks. Zbigniew Szostak, kustosz sanktuarium bł. Karoliny w Zabawie uważa, że nie jest ona łatwą do naśladowania patronką. Trudność polega przede wszystkim na tym, że trzeba być wiernym. To nie jest łatwe do naśladowania. Karolina nie jest osobą, którą można naśladować łatwo, miło i sympatycznie, bez wysiłku. Gdyby tak było, to by ją każdy naśladował. Ona jest wymagająca, pokazuje wartości, które naprawdę kosztują. Ale to są niezwykłe wartości. Dlatego gratuluję szkole, że wybrała taką patronkę i taką drogę, która ma być nie tą szeroką drogą i donikąd, ale wąską drogą i do góry – mówi ks. Zbigniew Szostak.
Nadanie imienia bł. Karoliny szkole w Rozdzielu poprzedziło wiele przygotowań, m.in. konkurs literacki, wykonanie gazetek ściennych czy wydanie specjalnego numeru szkolnego czasopisma. Młodzież wzięła również udział w pielgrzymce śladami bł. Karoliny.
———————————————————————————————-
Prezentacja sylwetki Bł. Karoliny Kózkówny
Karolina Kózkówna przyszła na świat 2 sierpnia 1898 r. w chłopskiej, ubogiej rodzinie w jednym z przysiółków we wsi Wał – Ruda jako czwarte z jedenaściorga dziecko Jana i Marii.
Zginęła 18 listopada 1914 r., w wieku 16 lat, w obronie czystości, broniąc się przed napaścią żołnierza rosyjskiego. Z tego faktu jest powszechnie znana Polakom, katolikom na całym świecie, gdyż Kościół uznał ją za męczennicę, a Jan Paweł II beatyfikował – 10 czerwca 1987 r.
Mniej znane są zaś inne fakty z życia Karoliny i jej sylwetka.
Wyróżniała się spośród rodzeństwa bardzo dobrą pamięcią i posłuszeństwem w stosunku do rodziców. Kierownik szkoły podstawowej, do której uczęszczała Karolina, stawiał ją za wzór uczennicy, gdyż na każdym świadectwie miała wyłącznie oceny celujące. Lata szkolne wypełniała jej nie tylko nauka, ale i opieka nad piątką młodszego rodzeństwa, w wieku od 2 do 13 lat, którym nieraz zastępowała matkę. Mimo łatwości w nauce nie myślała o dalszej edukacji, gdyż rodziców nie było na to stać. Choć starsza siostra i koleżanki namawiały ją do wyjazdu do pracy za granicę (do Niemiec i do St. Zjednoczonych) postanowiła zostać na ojcowiźnie. Gdy nie było pilnej pracy w gospodarstwie, chodziła „na zarobek” do dworu w Radłowie, by finansowo pomóc rodzicom.
Znaczący wpływ na wychowanie Karoliny miał wuj, brat matki- Franciszek Borzęcki, który cieszył się ogromnym poważaniem we wsi, jako człowiek nieprzeciętnie inteligentny, dobry i aktywny społecznie. Karolina korzystała z jego bogatej biblioteki oraz pomagała w prowadzeniu wioskowej czytelni, którą prowadził w swoim domu. Przychodzili tam ludzie w różnym wieku nie tylko po to, by poczytać, ale i na kształcące rozmowy, śpiewy pieśni patriotycznych, religijnych oraz deklamowanie utworów polskich wieszczów. Bez wątpienia więc Karolina była czynnie zaangażowana w działalność propagującą czytelnictwo i krzewienie oświaty w swojej wiosce.
Była również „prawą ręką” ks. Władysława Mendrali, któremu wraz ze swoim wujem pomagała organizować życie parafialne w nowo utworzonej parafii w Zabawie.
Szczególnie znana jest Karolina ze swej pobożności oraz ze swych „katechez pod gruszą” na polu za ich domem, które organizowała dla rówieśników i młodszych dzieci. Była to osoba wyjątkowo lubiana przez otoczenie, bardzo pogodna i wyrozumiała. Swoim życiem, pogłębionym modlitewnie i dość surowym religijnie, dawała przykład innym.
Życie tej dziewczyny z ubogiej rodziny było zdominowane ciężką pracą, obowiązkami wobec rodziny, a jednocześnie bardzo oddane Bogu i ludziom- nauczaniu ich, pomaganiu chorym.
Uważamy, że może być ona wzorem dla młodego człowieka z XXI wieku – wzorem pracowitości, sumienności, zaangażowania w życie wsi, umiłowania wiedzy, religijności, pomocy innym ludziom i braku przywiązywania wagi do wartości materialnych.
Może stanowić wzór dla młodych ludzi swoim pracowitym życiem ale także odwagą i heroizmem w obronie swej godności. Pokazuje, że nawet w najtrudniejszych czasach i okolicznościach zwycięstwo jest możliwe.
Choć od życia i śmierci Bł. Karoliny upłynęło 100 lat, uważamy, że jej przykład jest wciąż cenny. Obecnie obserwujemy negowanie wszelkich autorytetów, relatywizację norm i wartości, nadmierne przywiązanie do dóbr materialnych. Chcemy, żeby młodzież dostrzegła inny model życia.
Może się nasuwać pytanie: czym zaimponuje współczesnej młodzieży ta dziewczyna, spod ubogiej strzechy, która ukończyła tylko szkółkę wiejską w czasach zaboru austriackiego? To prawda, Karolina była ubogą, wiejską dziewczyną, ale posiadała nieprzeciętną osobowość, która pomogła jej do odegrania roli, jaką spełniała w swoim środowisku rodzinnym, wiejskim i parafialnym.
